Karankara..

Bade’ye

Kampüse kar yağıyor dediysem, yıllar evvel diyorum

Ankara o zamanlar kayda değer bir şehirdi

İçinde ağlayıp gülebildiğin

Zehirlenip ölebildiğin

Zavallıca aşık olabildiğin bir şehirdi ki

Sen oturmuşun mülkiyenin bankına

Üstünde karamsar bir pardösü

Kar yağıyor dediysem uzun zaman önce

İklime içinden kanayacak kadar da genciz

Pervasız düşeceğiz dibine ayaklarının

Çaresi yok

Şairin biri aksayarak silecek gözyaşlarımı

Kimseye kanacak değilim

Kimse için ölecek kadar cesur da değil

Yine de anlatayım ben olup biteni

İçinden geçerek görklü acının

Yıllar evvel dediğime bakma

Daha dün rüyama girdin

Göçmen gözlerin dokundu tenimin cevherine

Eşi benzeri olmayansın ey kadın

Benzeri biçemi olmayan

Öylesin boyun eğip şuaya sormalı

Ben bir zaman çekilip deftere

Mürekkep içinde akmadayım

Başımda yiten ömrümün hesabı

İblise teşne kalbim

Senin adını sayıklamadayım

Eşi benzeri olmayansın ey kadın

Benzeri biçemi olmayan

Bırakalım ardımızda

Yitip gidenleri

Zamanın soygunu acı verdi

Acı verdi zamanın soygunu

Şimdi eskimiş anılar mıyız

Ateşi sönmüş mumlar mı

Ömrüme diyorum ki ellerini uzat

Bırakma geride yüreğini onun

Kar içinde bekliyor

Unut Ankara’yı

Eşi benzeri olmayansın ey kadın

Benzeri biçemi olmayan

Biraz da bundan

Bakışlarındaki cin çarpması

Eşsizsin

Dilegelmeyen…