Dârediyorsun..

Zamanı saklayan kuyu

Bir taş daha düşünce içine

Unuttu öyküsünü

Ve öylece baktı göğe

Ey cisimsiz ruh

Meyledildikçe dârediyorsun!

Hanendeki o isimler

Hepsi birer kör, hepsi üryan

Gördün mü kalbin ardındakini sen

Çekildin mi halvete karanlık

Duydun mu sesini

Biçimi olmayan ateşin

Yaşamak nasıl da zor

Böyle sessiz

Böyle paramparça

Alıcı kuşların tüneği olmuş gövden

Soruların tükenmiş

Talan edilmiş mabedin

Ve aşk; varlığının tası

Delinmiş ayrılığın paslı çivisiyle

Orada duruyorsun

İşte öylece

Ve ben mağlubum, at sürüyorum

Üç kadeh ötende

Görüyor musun?

Ey cisimsiz ruh

Meyledildikçe dârediyorsun!

                                                     24 eylül 09 / istanbul